2025-03-24 Albisteak
Ehuntze sormen espazioan hartu gaitu Ainara Lasa Perez artista eta eragileak, Azalera bere azken proiektua aitzakiatzat hartu eta sorkuntzaz bezalaxe (ez)gorputzez, hizkuntzaz, herriaz eta kulturaz aritzeko.
Azken urteotan argazkigintzarekin lanean aritu da, espazio «zikingarri» baten faltan. Orain igeltsu eta latexarekin esperimentazioan, baina jabetzen da, «materialez harago, kontzeptualki, erreplika eta errepika ideia» dabilkiola bueltaka: erreplikak egin eta jatorrizkoa deseraiki, esanahi berriak sortzeko. Oso eskertuta agertu da erakusketa prestatzeko eskaini zaion aukerarekin, horrek lana garatzeko espazio eta baldintzak ziurtatu baitizkio. Hortxe dago egungo arte plastikoaren mugetako bat, Lasaren ustez: «izugarria da zenbat sorkuntza kapital galtzen den baldintza materialak falta direlako». Horregatik azpimarratu du sorkuntza kolektiboaren ideia, sarea izan delako gako lan hau garatzeko, baina baita elkar elikatzen duten proiektuak sostengatzeko ere: «sorkuntza armatzea, guerrilla bezala antolatzea, eraldatzailea da; eta uste dut hori dela justu artearen eta pentsamenduaren funtzioa, eraldaketa probokatzea».
Erakusketak, orain arte egindako lanez eta proposamenez gain, lan prozesua ezagutzeko aukera ere ematen du, euren gorputzean probatu dutenen bidez: «azalera da gorputza jartzea planteatzen duen ariketa bat, gorputzetik bertatik auzitan jartzeko gorputzari sistema patriarkal honetan naturalak balira bezala esleitzen zaizkion esanahiak». Ariketa kolektibo gisa ulertzen du artistak, eta lekukotzaz betea dago aretoa. Haatik, gorputz berri horiek zer hizkuntza egingo ote luketen galdetzen dio bere buruari egileak, gorputza egiten duen elementu erauztezina zaiolako hizkuntza: «lan hauetan hitzak bistan ez egoteak ez du esan nahi hizkuntzarik ez dutenik». Hizkuntza, kultura eta herria elkarri lotuta ulertzen ditu Lasak, ezinbestean. Gorputz politikoa pentsatzeko beste modu bat dakar, Azalera-ren mamiak.
